Μην ξεγελιέστε, κυνηγάει την υπέρβαση!

Φίλές και φίλοι ξανά μαζί σας! Μετά από 20ήμερη απουσία λόγω καλοκαιρινών διακοπών επιστρέφουμε δριμύτεροι με τα τεκτενόμενα στον Παναθηναϊκό! Η χθεσινή κλήρωση για τα playoff του UEFA Champions League γνωρίζαμε εκ των προτέρων πως θα έφερνε τον Παναθηναϊκό αντιμέτωπο με ανερχόμενες ή παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου. Όπερ και εγένετο καθώς η ισπανική Μάλαγα μπορεί να μην αποτελεί παραδοσιακή δύναμη του ευρωπαϊκού- ούτε καν του ισπανικού-ποδοσφαίρου αποτελεί, ωστόσο, μία αντίπαλο που σε κάθε περίπτωση έχει το πάνω χέρι για την πρόκριση στους ομίλους του Champions League.

Η παραπάνω άποψη σαφώς και δεν πηγάζει μόνο από το γεγονός πως τα τελευταία δύο χρόνια η ιδιοκτησία των Ανδαλουσιανών έχει δαπανήσει απίστευτα ποσά για την ενίσχυση της ομάδας-εξ ου και η ασυνήθιστη για τα δεδομένα 4η θέση- αλλά και από το γεγονός πως σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία ομάδα από την Ιβηρική χερσόνησο, από ένα κατεξοχήν ποιοτικό πρωτάθλημα κόντρα στις ομάδες του οποίου το δεδικασμένο για τους ελληνικούς συλλόγους είναι απαγορευτικό για τυχόν φανφάρες. Ειδικά, δε, στο ισπανικό έδαφος έπρεπε να περιμένουμε ως το Δεκέμβριο του 2010 και τον Άρη για να πανηγυρίσει ελληνικός σύλλογος νίκη, με εκείνο το εντυπωσιακό 2-3 επί της Ατλέτικο στη Μαδρίτη.

Τα στοιχεία, λοιπόν, αυτά αρκούν από μόνα τους για να αναδείξουν τον λόγο που σε κάθε ελληνοϊσπανική κόντρα οι ομάδες από την Ιβηρική έχουν το προβάδισμα, με πιθανότητες άλλοτε συντριπτικά και άλλοτε οριακά υπέρ τους. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού νομίζω πως βρισκόμαστε κάπου στη μέση. Σαφώς και η ευρωπαϊκή εμπειρία των πρασίνων είναι ασύγκριτα σημαντικότερη από αυτή των Ισπανών όμως τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί δεν αυξάνουν επουδενί τις πιθανότητες της ελληνικής ομάδας.

Πρώτα πρώτα, η πρόκριση και η καλή μπάλα στα παιχνίδια κόντρα στην σκοτσέζικη Μάδεργουελ πρέπει γρήγορα να μπουν στο συρτάρι των αναμνήσεων. Η διαφορά ήταν χαοτική και η εξαγωγή οποιουδήποτε ασφαλούς συμπεράσματος είναι τουλάχιστον αστεία. Η Μάλαγα είναι 10 κλάσεις ανώτερη από τους τίμιους πλην αδύναμους Βρετανούς-σημειωτέον πως μπήκαν από το παράθυρο στα προκριματικά του Champions League- και αυτό είναι κάτι που ο Παναθηναϊκός οφείλει να διακρίνει. Από την άλλη, τα όποια διοικητικά και οικονομικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τους Ισπανούς με την αποχώρηση του...δικού τους Πρίγκιπα να είναι θέμα χρόνου είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζουμε πως αυξάνουν τις πιθανότητες του Παναθηναϊκού για κάτι καλό. Λες και δηλαδή οι πράσινοι έχουν λυμένα όλα τους τα αντίστοιχα ζητήματα και πηγαίνουν ανεπηρέαστοι και εξασφαλισμένοι οικονομικά και διοικητικά στα συγκεκριμένα παιχνίδια. Τέλος, οι ενδεχόμενες αποχωρήσεις των αστέρων της Μάλαγα ως τα παιχνίδια κόντρα στον Παναθηναϊκό-οι οποίες για έναν περίεργο λόγο παρουσιάζονται ως ¨τελειωμένες¨ από τα ελληνικά Μ.Μ.Ε.- αποτελούν προς το παρόν απλά σενάρια και με βάση τα τωρινά δεδομένα το ¨τριφύλλι¨ θα βρει απέναντι του μία ομάδα εξαιρετικά ποιοτική και επικίνδυνη. Εκτός αν ονόματα όπως Χοακίν, Μπαπτίστα, Μπουονανότε, Ντεμικέλις και Τουλαλάν θεωρούνται αμελητέα για τα δεδομένα μας!

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, το έργο του Παναθηναϊκού αναμένεται εξαιρετικά δύσκολα. Οι πράσινοι δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να μπουν με τη νοοτροπία πως καλούνται να αντιμετωπίσουν έναν προβληματικό αντίπαλο διότι κόντρα σε μία ισπανική ομάδα είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα το πληρώσουν ακριβά. Επομένως, θεωρώ πως ενδεχόμενη επιτυχία του ¨τριφυλλιού¨ κόντρα στους Ανδαλουσιανούς θα αποτελεί μία πραγματικα τεράστια υπέρβαση που μόνο αν οι πράσινοι ¨διαβάσουν¨ ώριμα τις τωρινές συνθήκες έχουν πιθανότητες να ολοκληρώσουν. Αν κάτι τέτοιο συμβεί θα σημαίνει πως ο Ζεσουάλδο Φερέιρα μαγειρεύει κάτι πραγματικά καλό για την επερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δεν συμβεί ο αποκλεισμός δεν πρέπει να ληφθεί ως αποτυχία καθότι το ευρωπαϊκό ¨παρών¨ της ομάδας έχει διασφαλιστεί για φέτος, με τα οικονομικά οφέλη να είναι διόλου ευκαταφρόνητα...