Που 'σαι Τζίγγερ!!!

Μεγάλη-αν όχι η μεγαλύτερη- μερίδα φιλάθλων και οπαδών του Παναθηναϊκού απαιτούσε για σχεδόν μία δεκαετία την άμεση απομάκρυνση της οικογένειας Βαρδινογιάννη από την ιδιοκτησία της ομάδας. Ειδικότερα, μετά τη διάλυση της ''ομάδας της Ριζούπολης'' το αίτημα αυτό εξελίχθηκε σε λαϊκή απαίτηση και συνθήματα όπως ''Τζίγγερ Πούλα'' και ''Παύλο Θεέ, πάρε την Π.Α.Ε.'' δονούσαν συχνά-πυκνά την πράσινη εξέδρα. Τελικώς, κατόπιν συλλαλητηρίων και...συμμαχιών, τον Απρίλιο του 2008, ο μεγαλομέτοχος της Π.Α.Ε. Γιάννης Βαρδινογιάννης ενδίδει και παραχωρεί τις μισές του μετοχές. Τέσσερα χρόνια μετά, και ενώ το αίτημα για οριστική αποχώρηση από τα δρώμενα της Π.Α.Ε. είχε αναζοπυρωθεί, η οικογένεια Βαρδινογιάννη αποχωρεί οριστικά και αμετάκλητα από τον Παναθηναϊκό.

Σαφέστατα, η εξέλιξη αυτή υποθέτω πως θα ενθουσίασε τις δεκάδες χιλιάδες των οπαδών του ''τριφυλλιού'' που τον Απρίλιο του 2008 διαδήλωλαν στο Πεδίον του Άρεως, αλλά και πολλές χιλιάδες ακόμα που απαιτούσαν την φυγή της οικογένειας, βασιζόμενοι στην αγωνιστική κατάντια, την τσιγκουνιά, τις κακές σχέσεις οργανωμένων-διοίκησης, την άδεια Λεωφόρο, και φυσικά την μη κατάκτηση των εντός συνόρων τίτλων και αδυναμία κυριαρχίας επί του ''αιωνίου'', εντός και εκτός γηπέδων. Αποτέλεσμα;

Σεπτέμβριος 2012:  Ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου της ''Παναθηναϊκής Συμμαχίας'' των σχεδόν 2.000.000 οπαδών του, των μετόχων-αμετόχων Πατέρα-Γιαννακόπουλων-Βγενόπουλου και του πολύπειρου προπονητή Ζεσουάλδο Φερέιρα χάνει με ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ 3-0 από μία κάποια Μάριμπορ της ως τότε καμίας ευρωπαϊκής νίκης σε φάση ομίλων, μετράει μόλις μία νίκη σε 3 ματς του ελληνικού πρωταθλήματος την κορυφή του οποίου κοιτάει ήδη 7 βαθμούς μακριά, οδεύοντας, τέλος, προς το να χρωστάει λεφτά σε όποιον μιλάει την ελληνική σε αυτόν τον πλανήτη.

Μα, για καθίστε! Αφού οι κακοί του παραμυθιού (βλέπε Τζίγγερ) αποτελούν ανάμνηση, γιατί οι ήρωες μας ταλαιπωρούνται ακόμα; Για να τελειώσει, λοιπόν, το ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ αυτό που λέγεται Παναθηναϊκός είμαι σίγουρος πως όλοι αυτοί που κάποτε έκαναν ''κρα'' για να δουν την ομάδα απαλλαγμένη από τα δεσμά μίας εκ των πλουσιότερων οικογενειών της Ελλάδας, πλέον αναπωλούν ή δεν θα αργήσουν να αναπωλούν τις εποχές των ''καβουριών'', των ''Γκουμομπασινάδων'' και της ομάδας που στελέχωσε κατά βάση την εθνική ομάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004. Ναι, αυτές τις τόσο...σκοτεινές εποχές που ο Παναθηναϊκός έχανε τα πρωταθλήματα στα γραφεία της Ε.Π.Ο, της Κ.Ε.Δ και τα πλατώ της ''Ζουγκλας'' του Τριανταφυλλόπουλου.

Είμαι σίγουρος, τώρα, πως πολλοί προβοκάτορες θα σπεύσουν να υποστηρίξουν πως παίρνω θέση υπέρ του Τζίγγερ. Μάλλον, κάποιοι που μέχρι πριν λίγους μήνες έτριβαν τα χέρια τους, πλέον πονούν για το γεγονός πως καταλαβαίνουν ό,τι πράγματα όπως διοικητική και οικονομική σταθερότητα, αγωνιστική αξιοπρέπεια, ευρωπαϊκό κύρος και διαφάνεια ΜΟΝΟ μία διοίκηση κατάφερε να φέρει και να καθιερώσει στον Παναθηναϊκό. Έστω και αν υπήρξε μία δοίκηση με επικοινωνιακές ελλείψεις, με υπερβολική εμπιστοσύνη στα όργανα και του θεσμούς και έλλειψη διάθεσης για ισορρόπηση των σχέσεων με του οργανωμένους. Λάθη που σίγουρα κράτησαν τον Παναθηναϊκό μακριά από τίτλους, δεν τον έφεραν όμως στο έσχατο σημείο της τωρινής του ανυποληψίας σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο.

Καλοί οι Αλαφούζοι, καλές οι όποιες ρομαντικές προσπάθειες διάσωσης μίας ομάδας, η δυναμική του κόσμου της οποίας είναι αδιαμφησβήτητη. Πρέπει, ωστόσο, στην Ελλάδα να καταλάβουμε- επιτέλους- ότι εν μέσω των χαλεπών καιρών που ζούμε ο λαϊκός παρορμητισμός μπορεί εύκολα να αποτελέσει τροφή για τα σχέδια πολλών προβοκατόρων που περιμένουν σαν τα αρπακτικά να διαλύουν αυτά, την αξία των οποίων καταννοούμε πολύ αργοπορημένοι...

 

Υ.Γ.: Για το παιχνίδι Μάριμπορ-Παναθηναϊκός δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος να προβούμε σε οποιοδήποτε αγωνιστικό σχόλιο. Το σκορ τα λέει ΟΛΑ. Το πιο τραγικό όμως είναι ότι δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να μας κάνει να θεωρούμε έκπληξη το αποτέλεσμα. Όλα έμοιαζαν δυστυχώς τόσο επικίνδυνα φυσιολογικά. Που είναι ο πάτος στο βαρέλι ρε μάγκες;