Φέρτε μας τον ψυχίατρο...

...να δούμε τι θα γίνει, να τον τρελλάνουμε και αυτόν και συνταγές να δίνει! Κάπως έτσι, λοιπόν, έχει η κατάσταση στον εφετινό Παναθηναϊκό. Σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση, πια, αυτή η ομάδα μας φέρνει προ της ίδιας διόλου ευχάριστης αγωνιστικής εικόνας που δυστυχώς την έχει οδηγήσει εκ του...ασφαλούς  εκτός όλων των θεωρητικών της στόχων, ήδη από Νοέμβρη μήνα. Για πρωτάθλημα ούτε λόγος φυσικά ενώ μετά και τα χθεσινά χαϊρια των πρασίνων στη Ρώμη και το ευρωπαϊκό μέλλον του συλλόγου μοιάζει ουσιαστικά τελειωμένο. Επί της ουσίας, ένα κυπελλάκι έχει απομείνει αλλά και σε αυτό το ''τριφύλλι'' δεν τα κατάφερνε τις εποχές των παχιών αγελάδων, τώρα θα δει προκοπή;

Στο διά ταύτα, έχει μαλλιάσει η γλώσσα δημοσιογράφων και φιλάθλων του Παναθηναϊκού να λέμε κάθε βδομάδα τα ίδια και τα ίδια. Επομένως, αρνούμαι να προβώ σε οποιαδήποτε είδους αγωνιστική ανάλυση του χθεσινού παιχνιδιού κόντρα στη Λάτσιο. Όχι γιατί βαριέμαι, αλλά γιατί πολύ απλά καταντάμε γραφικοί και επαναλαμβανόμενοι. Σε διαφορετική περίπτωση, σας παραμπέμπω σε κείμενα προηγουμένων εβδομάδων που έκανα το σφάλμα να επιχειρήσω στοιχειώδη αγωνιστική ανάλυση σκεπτόμενος-λανθασμένα-πως μάλλον υπάρχουν πράγματα που μπορούν να βελτιωθούν και ο Παναθηναϊκός να διεκδικήσει στόχους που τώρα μοιάζουν άπιαστα όνειρα.

Το χωρατό της υπόθεσης αναφορικά με το χθεσινό παιχνίδι είναι πως ορισμένοι δήθεν ''παναθηναϊκάρες'' καλοθελητές-δημοσιογράφοι βάφτισαν την αναμέτρηση ως τελικό, προτρέποντας την ομάδα να επαναλάβει το προ διετίας κατόρθωμα να ''καταπιεί'' την έτερη πρωτευουσιάνα Ρόμα, μέσα στο σπίτι της. Η προσπάθεια αυτή μόνο καλοπροαίρετη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δεδομένου πως αγωνιστικά υπάρχει τεράστιο χάος μεταξύ της τωρινής και της τότε ομάδας και προφανώς κάποιοι ήθελαν για ακόμη μία φορά να στήσουν επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες του συλλόγου. Ως προς αυτό, βεβαίως, δεν ευθύνεται κανένας άλλος πλην της διοίκησης του Παναθηναϊκού και ο Γιάννης Αλαφούζος προσωπικά που αντί να ασχολείται με την αγωνιστική τραγωδία που βιώνει η ομάδα, αναλώνεται σε επικοινωνιακά παιχνίδια που μόνο φθορά και αποπροσανατολισμό μπορούν να προκαλέσουν.

Συνοψίζοντας, είναι σχεδόν βέβαιο πως μόνο ψυχίατρος μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια σε φίλους και οπαδούς της ομάδας. Αγωνιστική γιατρειά είμαι πλέον πεπεισμένος πως δεν μπορεί να υπάρξει και για τον λόγο αυτό μόνο οι ψυχαναλύσεις και τα lexotanil είναι ικανά να προσφέρουν την παρηγοριά εκείνη που περιμένει ο μέσος Παναθηναϊκός...

Y.Γ.: Μπορεί κάποιος από τη διοίκηση ή το τεχνικό team να ενημερώσει για ποιον λόγο οι ιθύνοντες της ομάδας επέλεξαν να αφήσουν την ομάδα χωρίς δημιουργικά χαφ το καλοκαίρι; Φύγανε 3 (Νίνης, Καραγκούνης, Κλέιτον), στην πορεία 4ος (Κατσουράνης) και η ομάδα παίζει με δημιουργικά χαφ τους Σισοκό και Χριστοδουλόπουλο...Τρέμει η φανέλα του Δομάζου, έστω του Μαλέκου...