Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Το ''κορόνα ή γραμματα'' του φετινού Παναθηναϊκού...

Η συγκυρία των τελευταίων ετών στην Ευρώπη, με τον Ολυμπιακό να κατακτά 2 συνεχόμενες ευρωπαϊκές κούπες, είναι σαφές πως έχει επηρεάσει σημαντικά τον προγραμματισμό του μπασκετικού Παναθηναϊκού καθώς και τη δόμηση του ρόστερ του. Ως εδώ πρόβλημα ουδέν. Δεν είναι δα κακό να προσπαθείς να γίνεσαι ολοένα και ανταγωνιστικότερος απέναντι σε ομάδες που πρωταγωνιστούν σε τοπ επίπεδο.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκο, ωστόσο, αποδεικνύεται πως το repeat του Ολυμπιακού προβλημάτισε περισσότερο από όσο θα έπρεπε τους ιθύνοντες των πρασίνων. Αντί στα πλαίσια της αντεπίθεσης της ομάδας και την επιστροφή στα φάιναλ φορ να φτιαχτεί μία ομάδα ''παντός καιρού'', που θα διαθέτει την ποιότητα και το βάθος να ευδοκιμήσει σε πολλά διαφορετικά στυλ παιχνιδιού, να τρέχει στο τρανζίσιον, να ψάχνει το εύκολο καλάθι, να παίξει με κάθετα και πλάγια πικ εν ρολ, να ταϊσει με μπάλες τους ψηλούς της στο low post κτλ., το σύνολο του Πεδουλάκη φαίνεται να έχει ''προγραμματιστεί'' ούτως ώστε να αντέχει στο ξύλο, να επιβιώνει μόνο στο 5 εναντίον 5, και να ψάχνει το καλάθι με έναν σχεδόν μονότονο, επαναλαμβανόμενο και ως εκ τούτου προβλέψιμο τρόπο.

Η παραπάνω διαπίστωση σαφώς και δεν είναι τωρινή. Οι προνοητικοί, οι γνώστες του αθλήματος και οι αντικειμενικοί διέβλεπαν από το καλοκαίρι πως ο Παναθηναϊκός φτιάχνει μία ομάδα που θα επιδιώκει πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο παιχνίδι του και θα περιορίζει το αγωνιστικό πλάνο του στις λεγόμενες ειδικές καταστάσεις. Η επιλογή αυτή ήταν εξ αρχής εμφανές πως ισοδυναμεί με την λογική του ''κορόνα ή γράμματα''. Κατεβάζοντας το ρυθμό των αγώνων του στην 1η ταχύτητα, το σκορ μονίμως κάπου μεταξύ 65 και 60 και μειώνοντας σημαντικά τις επιθέσεις, τόσο τις δικές του όσο και των αντιπάλων του, διακινδυνεύει σταθερά την τύχη των παιχνιδιών, ακόμα και με ομάδες θεωρητικά κατωτέρου επιπέδου. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως ναι μεν το ''τριφύλλι'' πηγαίνει τα ματς εκεί που θέλει στον τομέα ''ρυθμός'' αλλά ακόμα και στα ευκολότερα ματς δεν μπορεί να κάνει το ''μπαμ'', να ανεβάσει τους παλμούς  και να καθαρίζει αναίμακτα τα παιχνίδια. Έτσι έχασε ο Παναθηναϊκός από τη Κούμπαν στην Κρήτη, έτσι πήγε να χάσει από Ερυθρό Αστέρα και Λιέτουβος στο Ο.Α.Κ.Α., έτσι έχασε από τη Μπαρτσελόνα και τις προάλλες από τη Φενέρ.

Μάλιστα. Έτσι, όμως, δεν κέρδισε 3 φορές τον Ολυμπιακό στο Ο.Α.Κ.Α σε Ελλάδα και Ευρώπη, έτσι δεν πήρε το μεγάλο διπλό στη Βιτόρια, έτσι δεν καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες Αρμάνι και Εφές στην αρχή του τοπ 16; Εύλογα θα αναρρωτηθεί κάποιος...Δεκτό, θα πω εγώ. Αλλα είναι αυτός ο σίγουρος δρόμος απέναντι σε ομάδες που θα μπορούν να κάνουν αυτό που κάνεις και εσύ αναλόγως καλά, έχοντας και το πλεονέκτημα πως όταν χρειαστεί να τρέξουν και να ανεβάσουν το ρυθμό και το σκορ των αγώνων τους θα το κάνουν το ίδιο αποτελεσματικά; (βλ.  Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Ρεαλ, Ολυμπιακό).

Το δεδικασμένο (περυσινοί αγώνες playoffs) δεν είναι ενθαρρυντικό. Σε βάθος πολλών αγώνων η γρανιτένια άμυνα και τα σκορ α λα Λιμόζ του '90 δεν αρκούν. Σιγά σιγά τα βαθιά και πλούσια σε ποιότητα ρότσερ, το ευρύ rotation και οι προσωπικότητες θα αρχίσουν να παίζουν σημαντικότερο ρόλο και ο Παναθηναϊκός δεν νομίζω πως έχει την κράση για να αντέξει, πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για μια ομάδα που από την αρχή της περιόδου ταλαιπωρείται από συνεχή προβλήματα τραυματισμών. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται, άλλωστε, και η απόκτηση του Ράιτ που αποσκοπεί στο να δώσει επιλογές στο rotation και να αποφορτίσει τους Διαμαντίδη και Ούκιτς, καθένας από τους οποίους για τους δικούς του λόγους έχει μεγάλη ανάγκη τις ανάσες ενόψει της σωματικής αλλά και ψυχολογικής επιβάρυνσης που θα επιφέρει η συνέχεια της σεζόν.

Γιατί, ωστόσο, θα πρέπει οι προσθήκες αυτές να γίνονται ετεροχρονισμένα και να χρειάζεται σε ένα τόσο κρίσιμο χρονικά σημείο της χρονιάς να καλούνται νεοαποκτηθέντες παίκτες να αφομιωθούν στις ανάγκες και τη φιλοσοφία της ομάδας μέσα σε λίγες μόνο προπονήσεις; Κάτι αντίστοιχο, βέβαια, συνέβαινε και πέρυσι όταν καθόλη τη διάρκεια της περιόδου ο Παναθηναϊκός άλλαζε παίκτες ( Γκιστ αντί Πάνκο, Μπανκς, Καπόνο αντί των Κίτσεν και Άρμστρονγκ, Γκούιν, Κάρι αντί των Μπανκς και Καπόνο) με την- κατανοητή- δικαιολογία της ''καινούργιας ομάδας'' που θα ήταν αδύνατο να καθορίσει αποτελεσματικά εξ αρχής τις ανάγκες και τη φιλοσοφία της. 

Φέτος, ωστόσο, η δικαιολογία αυτή δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό. Ο Παναθηναϊκός διάγει τη δεύτερη σεζόν της μετα-Ομπράντοβιτς εποχής, το σοκ της αποχώρησης του νυν coach της Φενέρ έχει παρέλθει σχεδόν ολοκληρωτικά και, κυρίως, έχει διατηρηθεί απο πέρυσι ένας σημαντικός κορμός 7 παικτών (Διαμαντίδης, Ούκιτς, Λάσμε, Γκιστ, Μπράμος, Ματσιούλις, Κάρι) που σε συνδιασμό με την άφιξη 3 παικτών (Φώτσης, Μπατίστ, Μαυροκεφαλίδης), που λίγο-πολύ προσιδιάζουν στο αλατοπίπερο των αναγκών και της διαχρονικής φιλοσοφίας της ομάδας καθώς και των νέων Παππά και Γιάνκοβιτς θα έπρεπε θεωρητικά να καθιστούν πιο ξεκάθαρο το τοπίο για την οργάνωση και περαίωση του προγραμματισμού της, παρέχοντας στο σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη αυτό που εν πολλοίς έλειψε πέρυσι σε κρίσιμες καταστάσεις, rotation και βάθος πάγκου.

Αντ΄αυτού, φάνηκε σχεδόν εξ αρχής και φέτος πως η ομάδα αργά η γρήγορα θα χρειαζόταν και πάλι εξτρά προσθήκη-ες καθότι για διαφόρους λόγους, που πιθανότατα έγκεινται και σε επανεκτιμήσεις του ''Αρτζυ'' για το ρόστερ και την σοφότητα των επιλογών του που έγιναν το καλοκαίρι, ο παραπάνω στόχος δεν επετεύχθη στον απόλυτο βαθμό. Μπορώ, λοιπόν, να κρίνω ως εύστοχες τις διαπιστώσεις του Άργύρη Πεδουλάκη στη συνέντευξη τύπου μετά το ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό στην Ευρωλίγκα σχετικά με τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει διαρκώς η ομάδα όσον αφορά την προετοιμασία των αγώνων της, δυσκολίες που έχουν αναγκάσει αυτόν και το staff του στην εκπόνηση ενός ειδικού αγωνιστικού σχεδίου διαχείρισης των αγώνων με βάση την άμυνα. Δεν μπορώ όμως να κατανοήσω για ποιον λόγο ο coach των πρασίνων αδυνατούσε το καλοκαίρι να διαβλέψει τις συγκεκριμένες ανάγκες και δυσκολίες, δεδομένου πως είχε στα χέρια του έναν ορισμένο κορμό πάνω στον οποίο θα έπρεπε να χτίσει τη φιλοσοφία και το αγωνιστικό του πλάνου.

Και ιδού η απορία. Γιατί coach;  Κακοί υπολογισμοί ή μήπως, η ευρεία τοποθέτηση σου στη συνέντευξη τύπου του αγώνα της περασμένης Πέμπτη σχετικά με το μυστικό στο μπλοκάρισμα του Σπανούλη δίνει έμμεσα την απάντηση; Μήπως, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός είναι το ιδανικό σύνολο για να σταματάει τον Ολυμπιακό και το φετινό έως τώρα 3/3 στο Ο.Α.Κ.Α. δεν είναι απλά απόρροια πράσινης αγωνιστικής ανωτερότητας στα συγκεκριμένα παιχνίδια αλλά και μίας διαρκούς προσπάθειας ''κουμπώματος'' της φιλοσοφίας του ''τριφυλλιού'' στα ατού των ερυθρολεύκων; Μήπως η εμμονή για τη διαμόρφωση του ''know how'' που θα σταματάει το αγωνιστικό πλάνο και σχεδόν όλες τις εναλλακτικές του παιχνιδιού του Ολυμπιακού, άφησαν πίσω τον Παναθηναϊκό σε άλλους τομείς του παιχνιδιού, καθοριστικούς για την διεκδίκηση και των 3 τίτλων;

Αναρρωτιέμαι εγώ, τώρα, με το φτωχό μου το μυαλό...

2 σχόλια:

  1. Πυγμαλιων Δαδακαριδης28 Φεβρουαρίου 2014 στις 12:06 π.μ.

    Kouvane an katalava kala les pws o panathinaikos prosarmose ton programmatismo tou ston tropo leitourgias tou Olumpiakou kai oxi sto na ftiaxei mia kalyterh omada. Swsto ayto alla egw pistevw pws apo ton vazelo leipei to rotation. Me 1-2 akoma guards epipedou kai enan pshlo apo to panw rafi mporei h idia omada me thn idia filosofia na xe alla apotelesmata....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.