Στο μυαλό του Ιβάνοβιτς

Μετά το οριστικό (;) ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του Νικ Καλάθη με το Μέμφις για την αποδέσμευση του Έλληνα ομογενή ο προβληματισμός και η γκρίνια στις τάξεις των φιλάθλων του Παναθηναϊκού αναζοπυρώθηκαν για τα καλά. Η συνέντευξη τύπου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα μέσα Ιουνίου και οι τοποθετήσεις περί ριζικής ελληνοποίησης του ρόστερ είχε πυροδοτήσει τις πρώτες αντιδράσεις, που το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούλη κορυφώθηκαν, ειδικά μετά τις εξελίξεις στο ζήτημα Καλάθη. Θα κάνουμε μεταγραφές; Αν ναι, πότε; Τι παίκτες θα φέρουμε; Θα μειωθεί το μπατζετ; Τα ερωτήματα αυτά, όπως και πολλά ακόμα στο ίδιο mood, βασάνιζαν τους Παναθηναϊκούς σε βαθμό τέτοιο που θα νόμιζε κανείς πως το πρωτάθλημα θα ξεκινούσε την 1η Αυγούστου και δεν θα υπήρχαν στην αγορά παίκτες διαθέσιμοι για τους νταμπλούχους Ελλάδος.

Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα ''δυνατά'' ονόματα της αγοράς φρόντισαν από νωρίς αυτό το καλοκαίρι για το μέλλον τους. Οι Λάνγκφορντ και Τζέρελς, για παράδειγμα, έκλεισαν με συνοπτικές διαδικασίες στην Ούνιξ του Αργύρη Πεδουλάκη- ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να πάει στη Ρωσία ο Πεδουλάκης για να ενδιαφερθεί για τέτοιου επιπέδου παίκτες, όταν στον Παναθηναϊκό έκλεινε με τα ίδια λεφτά τον πολύπαθο Ούκιτς. Σε αντίθεση με τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου και πολλών- ανενημέρωτων, προβοκατόρων- δημοσιογράφων που πίστευαν πως η μία καλή περίπτωση χάνεται μετά την άλλη, ο Ιβάνοβιτς προχωρούσε κανονικά το πλάνο του. Είχε κλειδώσει από πολύ νωρίς τους στόχους και τις εναλλακτικές του, είχε τα stands- by του, και περίμενε ψύχραιμα μέχρι που να επέλθει η καθοριστική εκείνη στιγμή που το κουβάρι πρέπει επιτέλους να αρχίσει να ξετυλίγεται. Πράγματι, η στιγμή αυτή ήρθε όταν έγινε αντιληπτό πως το θέμα Καλάθη πήρε την τροπή αυτή- όχι απαραίτητα αρνητική θα πω εγώ- ζητώντας από τη διοίκηση το αυτονόητο: "Ενεργοποιείστε τις συμφωνίες μας''.

Φυσιολογικά, λοιπόν, και σύμφωνα με το πλάνο που ο Μαυροβούνιος διαμόρφωσε στο ξεροκέφαλο του- έτσι το χαρακτηρίζουν οι συμπατριώτες του δημοσιογράφοι-, ο Παναθηναϊκός άρχισε να κλείνει τα μέτωπα το ένα μετά το άλλο. Ανακοίνωσε τον Σλότερ που έχει υπογράψει εδώ και ένα μήνα, επισημοποίησε τη συμφωνία με τον Μπατίστα που επίσης είχε κλείσει από καιρό, και ζήτησε από τον Νέλσον να τρέξει τις διαπραγματεύσεις για την αποδέσμευση του από τον Ερυθρό Αστέρα προκειμένου να γνωστοποιηθεί μία συμφωνία που επίσης είχε οριστικοποιηθεί από καιρό. Ή μήπως πιστεύετε πως ο Παναθηναϊκός τόσο καιρό διαπραγματευόταν και ξαφνικά, ω του θαύματος, ''έτυχε'' το ''τριφύλλι'' να κλείσε μαζικά 3 ξένους; Λέτε να είναι τόσο αφελείς μία διοίκηση και ένα τεχνικό team που διαθέτουν διαχρονικά άριστη τεχνογνωσία πάνω στο ζήτημα των διαπραγματεύσεων, πολλώ δε μάλλον όταν ''κουβαλούν'' ένα brand name σαν του Παναθηναϊκού, που αρκεί από μόνο του για να δελεάσει έναν αθλητή; Ρητορικά τα ερωτήματα...

Στο μυαλό του Ντούσκο οι 4+1 ξένοι, μαζί με τους "παλιούς'' Έλληνες της ομάδας, Διαμαντίδη, Λουκά, Φώτση, Παππά και Γιάνκοβιτς, είναι δεδομένο πως θα αποτελούν τους πυλώνες της νέας εποχής. Μαζί με τους νεαρούς που αποκτήθηκαν (Μποχωρίδης, Λούντζης, Παπαγιάννης, Κόνιαρης) και αυτούς που ήδη υπήρχαν στο ρόστερ (Χαραλαμπόπουλος, Διαμαντάκος) θα προσπαθήσει να ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙ το Παναθηναϊκό. Το ''τριφύλλι'' που γνωρίσατε τα 2 χρόνια που μεσολάβησαν από το καλοκαίρι του 2012 δεν θα έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με την ομάδα που θα παρουσιάσει ο Ιβάνοβιτς. Μιλάμε για μία σαρωτική αλλαγή στη φιλοσοφία, τον αγωνιστικό προσανατολισμό και το στυλ της ομάδας. 

Ο Παναθηναίκός θα είναι μία ομάδα που θα ψάχνει το τρανζίσιον με κάθε δυνατό μέσο. Είτε με σκριν διαδοχής ακόμα και στα 2/4 του παρκέ, είτε με γρήγορο αμυντικό ριμπάουντ και πάσα αιφνιδιασμού στους φτερωτούς κοντούς για εύκολο καλάθι, είτε με πίεση στη μπάλα για πιθανό κλέψιμο, είτε ακόμα και με γρήγορη πάσα από τη βασική γραμμή ύστερα από αντίπαλο καλάθι. Το τρίποντο θα έχει και αυτό την τιμητική του. Τρίποντο ύστερα από κυκλοφορία διαρκείας της μπάλας στην επίθεση και εκτέλεση μετά από 9-10 πάσες, τρίποντο στον αιφνιδιασμό, τρίποντο ύστερα από σκριν κορυφής. Σίγουρα, όμως, πολύ τρίποντο, τουλάχιστον από τρεις θέσεις, 2,3,4. Επίσης, πολύ πικ εν ρολ. Ο Διαμαντίδης άλλωστε θεωρείται ο μετρ του είδους στον τομέα αυτόν στην Ευρώπη και σε συνδιασμό με τα γρήγορα κάθετα βήματα των Γκιστ και Μπατίστα ο Ιβάνοβιτς θα ήταν αφελής να μην το επαναφέρει στο παιχνίδι των πρασίνων. Και λέμε ''επαναφέρει'' διότι επί Πεδουλάκη κόντεψε να το ξεχάσει μέχρι και ο Διαμαντίδης.

Φυσικά υπάρχει και άμυνα. Εδώ βέβαια τα πράγματα είναι πιο απλά. Πίεση στη μπάλα, από τα 3/4, με συνεχόμενες παγίδες και εμπόδιση του σεταρίσματος προκειμένου οι αντίπαλοι γκαρντς αφενός να επιδοθούν στο λάθος και αφετέρου να επιβαρυνθούν σωματικά. Βεβαίως, η αμυντική αυτή φιλοσοφία προϋποθέτει άριστη φυσική κατάσταση και βαθύ rotation, στοιχεία για τα οποία ο Μαυροβούνιος δεν θα διστάσει να ρισκάρει μέχρι και κεφάλια (ή και το δικό του) προκειμένου να τα επιτύχει.

Έτσι έχτιζε ως τώρα ομάδες που πρωταγωνίστησαν ο Ιβάνοβιτς. Και όχι μόνο έτσι, αλλά και με πολλά ακόμα επί μέρους τεχνικά ζητήματα τα οποία είτε αγνοούμε είτε δεν χρειάζεται να αναφέρουμε. Στόχος, άλλωστε, ήταν να κατανοηθεί σε γενικές γραμμές η αγωνιστική του φιλοσοφία. Εκτός αυτού, οι ανάγκες που συνεχώς προκύπτουν είναι δεδομένο πως πάντα εισάγουν στο παιχνίδι της εκάστοτε ομάδας πράγματα τα οποία μόνο ο προπονητής και το τεχνικό του τιμ γνωρίζουν και μπορούν να κατανοήσουν. Εμείς θα κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν χρειάζεται να ψάξετε για αντι- Ούκιτς και αντι- Λάσμε. Το οικοδόμημα που θα επιχειρήσει να κατασκευάσει ο νέος κόουτς δεν θα έχει ουδεμία σχέση με το ''γλυκανάλατο εργάκι'' που βλέπαμε μέχρι τούδε.

Θα προκύψουν, λοιπόν, νέοι ρόλοι, όπως και ανάγκες. Μην περιμένετε από τον Μπατίστα να πηδάει στο θεό για να κατεβάζει γενικούς ή να ακολουθεί κοντό παίκτη στην άμυνα, όπως έκανε ο Λάσμε. Μην νομίζετε πως κάποιος εκ των Σλότερ ή Νέλσον θα ποστάρει αντίπαλο κοντό, όπως θα μπορούσε να πράξει ο Ούκιτς. Γενικώς, εκτιμώ πως με ελάχιστες εξαιρέσεις, ακόμα και οι ''παλιοί'' του ρόστερ θα κληθούν να κάνουν καινούργια πράγματα για να επιβιώσουν αγωνιστικά. Το μόνο σίγουρο είναι πως ότι λαμβάνει χώρα στο παρκέ, είτε στην άμυνα είτε στην επίθεση, θα γίνεται πιο γρήγορα, γεγονός που προϋποθέτει και γρηγορότερη σκέψη.

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Παναθηναϊκός του 2014/2015. Αν στο ρόστερ αυτή τη στιγμή υπήρχε και ο παράγων Καλάθης- λέω παράγων διότι εκτός από τον εαυτό του θα ''έσερνε'' μαζί του και μία θεμελιώδη αγωνιστική συγκυρία για την ομάδα- το φάιναλ φορ πιστεύω πως θα ήταν ο μίνιμουν στόχος. Νομίζω, όμως, πως αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά ως το φινάλε των μεταγραφών, ο ρεαλιστικός στόχος θα είναι διπλός: διατήρηση των σκήπτρων του πρωταθλητή Ελλάδας αφενός, και αστείρευτη προσπάθεια για τη βελτίωση των νέων παικτών και τη διαμόρφωση του σπουδαίου τους ταλέντου σε ρυθμιστικό παράγοντα του παιχνιδιού αφετέρου. Ωστόσο, ας μην παριστάνουμε τους αποσβολωμένους αν κάτι μας αναγκάσει να αναθεωρήσουμε, είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω...