Συμβόλαιο με τον παραλογισμό!!!

Στο χθεσινό μας κείμενο προσπαθήσαμε να αναλύσουμε διεξοδικά το νέο πλάνο που επεργάζεται η διοίκηση του μπασκετικού Παναθηναϊκού, ενόψει της επόμενης πενταετίας τουλάχιστον. Η πρόθεση ελληνοποίησης του ρόστερ είναι δεδομένη και οι αποχωρήσεις ξένων παικτών φάνταζε εξ αρχής ως ειλημμένη απόφαση. Αυτό που, ωστόσο, δεν είχε καταστεί σαφές, τουλάχιστον μέχρι το χθεσινό πρωινό, είναι πως η ελληνοποίηση του πρασίνου ρόστερ θα επιχειρηθεί με τον τόσο απόλυτο και ολοκληρωτικό τρόπο που διαφαίνεται τη δεδομένη χρονική στιγμή. 

Στη συνέντευξη τύπου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται επισταμένως με το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού έλαβαν το αρχικό μήνυμα. Οι πρώτες εκτιμήσεις ανέφεραν πως οι υποψήφιοι προς αποχώρηση θα είναι οι Μπράμος και Ματσιούλις, που φαίνονταν εξ αρχής να μην ''χωρούν'' στα πλάνα της διοίκησης και του νέου τεχνικού τιμ. Αυτή την πληροφορία, άλλωστε, αναπαρήγαν όλα τα μέσα μέχρι το απόγευμα και κανενός το μυαλό δεν ''πήγαινε'' σε αυτό που άρχισε να διαρρέει προς τη νύχτα. Όσοι, βέβαια, ζουν από κοντά το αφεντικό των πρασίνων όλο αυτό το διάστημα, άφηναν να εννοηθεί πως οι τοποθετήσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου χθες το πρωί μπορεί εν δυνάμει να προμηνύουν εξελίξεις που δεν θα προκαλέσουν απλά εκπλήξεις, αλλά ''σεισμό'' αντιδράσεων στην κοινή γνώμη.

Πιο συγκεκριμένα, το περιβάλλον του προέδρου του ''τριφυλλιού'' άρχισε από χθες το απόγευμα να διαρρέει πως οι παίκτες που ''κινδυνεύουν'', παρότι δεσμεύονται με συμβόλαια, είναι περισσότεροι από δύο, φωτογραφίζοντας ουσιαστικά τους Λάσμε και Γκιστ. Ως δια μαγείας, μόλις χθες έγινε γνωστό πως η option ανανέωσης που ισχύει στα συμβόλαια των Μπράμου και Μασιούλις ισχύει και στις περιπτώσεις των 2 ψηλών του Παναθηναϊκού, αλλάζοντας πλήρως την εικόνα που υπήρχε περί κλειστών συμβολαίων. Άλλωστε, Γκιστ και Λάσμε, είχαν πλέον για τα καλά αποτυπωθεί στις συνειδήσεις των φιλάθλων ως αναπόσπαστα κομμάτια του νέου κορμού που έχτιζε τα 2 προηγούμενα χρόνια το ''τριφύλλι'', αποτελώντας ουσιαστικά πυλώνες της επιτυχημένης αμυντικής τακτικής των πρωταθλητών και κυπελλούχων Ελλάδας. Συμπεραίνουμε, επομένως, πως εν μία νυκτί, το αφεντικό της Κ.Α.Ε. αποδομεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του κορμού που τόσο επιτακτικά αναζητούσαν οι πράσινοι ύστερα από το καλοκαίρι του 2012, και η επιλογή αυτή μόνο ποικίλες ερμηνείες και ερωτηματικά μπορεί να προκαλέσει.

Αν, λοιπόν, το χθεσινοβραδινό ρεπορτάζ επιβεβαιωθεί τις επόμενες ημερες, αλλάζει άρδην η εκτίμηση που ''έβγαινε'' όλο αυτό το διάστημα, καθότι πλέον δεν θα μιλάμε για μία σταδιακή ελληνοποίηση, αλλά για μία άττακτη αλλαγή σελίδας. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η πολιτική αυτή αποτελεί κατεύθυνση της διοίκησης ή και του νέου προπονητικού επιτελείου. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να εκτιμήσουμε, ωστόσο, είναι πως το ρίσκο που αναλαμβάνει ο Δημήτρης είναι τεράστιο καθότι και αν ακόμα καταφέρει και διανθίσει τη νέα αυτή προσπάθεια με τα μεγάλα ονόματα που γράφονται (Καλάθης, Λάνγκφορντ) διακυβεύει την ομαλή ένταξη των κατά τα άλλα πολλά υποσχόμενων φερέλπιδων που θα ενταχθούν στην ομάδα (Μποχωρίδης, Βεζένκοφ, Λουντζής, Παπαγιάννης κτλ). Συν αυτώ, ο σύλλογος μπορεί να υποφέρει από μία κρίση ταυτότητας που τουλάχιστον για τα επόμενα 2-3 χρόνια πιθανώς να τον κρατήσει μακριά από επιτυχίες στις οποίες είχε καλομάθει ο κόσμος της ομάδας. Και όσο και αν δεχθούμε τις αγνές και υγιείς προθέσεις της προσπάθειας αυτής, έχει πολλάκις αποδειχθεί πως στην Ελλάδα τέτοιου είδους πολιτικές δεν τυχγάνουν και της ανάλογης υπομονής.

Περισσότερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια θα είμαστε σε θέση να πούμε μόλις υπάρξουν και οι σχετικές ανακοινώσεις. Το μόνο σίγουρο, ωστόσο, είναι πως ο σύλλογος εισέρχεται σε μία εποχή που θα απαιτήσει και θα επιφέρει αλλαγές σε πολλές πρακτικές και νοοτροπίες που λογίζαμε ως θέσφατα μέχρι και σήμερα. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως η νέα αυτή κατάσταση δεν θα είναι το αποκύημα ενός πολυδουλεμένου πλάνου και μίας διαχρονικής σκέψης, αλλά ενός ακόμη παρορμητισμού ενός ανθρώπου που εξελίσσεται σε ευχή και κατάρα για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό...